Trzeba myśleć pięknie... wiem.
Tylko, że to nie ma sensu. Tutaj. Bez.
To ja już pójdę...
Trzeba popilnować marzeń, by się nie spełniły przypadkiem.
Pewne rzeczy w sercu nie przemijają. Osoby też nie.
Ale chyba warto wierzyć w cuda...
Pomimo. Choćby dla tej wiary przyszło oddać życie. Poświęcić jej każde słowo do ostatniego tchnienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz